دلم هوس یک دوست قدیمی کرده
یک رفیقِ شش دانگ
یک آرامِ دل

که امتحانش را در رفاقت پس داده
و دیگر محک زدن و زیر و رو کردنی در کار نباشد

رفیقی که
من نگویم و او بشنود...
بخندم و حجــم بغضم را در خنده ام ببیند...

رفیقی که بگویمش برو ، اما بماند
که نرود ،
وقتی ماندنش آرامم می کند.

این عصرهای بارانی ِ بهاری ،
عجـیب بـوی نـفس هـای تـو را می دهـد …!
گـوئـی … تـو اتـفاق می افـتی؛
و مـن دچـار می شـوم …
تـمام ” مــن” دارد “تـــو” می شـود … بـاور مـی کنـی؟

آنگاه که خنده بر لبت می میرد چون جمعه ی پاییز دلم می گیرد

 دیروز به چشمان تو گفتم که برو امروز دلم بهانه ات می گیرد...

وقتی دلتنگ شدی به یاد بیار کسی رو که خیلی دوستت داره.

وقتی نا امید شدی به یاد بیار کسی رو که تنها امیدش تویی.

وقتی پر از سکوت شدی به یاد بیار کسی رو که به صدات محتاجه.

وقتی دلت خواست از غصه بشکنه به یاد بیار کسی رو که توی دلت یه کلبه ساخته.

وقتی چشات تهی از تصویرم شد به یاد بیار کسی رو که حتی توی عکسش بهت لبخند میزنه.

وقتی به انگشتات نگاه کردی به یاد بیار کسی رو که دستایش لای انگشتات گم شد.

وقتی شو نهات خسته شد به یاد بیار کسی رو که هق هق گریش اونارو می لرزونه ...

سـعـــے کــטּ در ایـــטּ ^{دنـیــــا} خـــودتــــ بـــآشــے

دیـــگـراטּ بـــﮧ انـــدازـﮧ ^{کـــافــے} هـسـتـنــــد

این گونه نگاه کنيد...

مرد را به عقلش نه به ثروتش

 زن را به وفايش نه به جمالش

 دوست را به محبتش نه به کلامش

 عاشق را به صبرش نه به ادعايش 

 مال را به برکتش نه به مقدارش

 خانه را به آرامشش نه به اندازه اش